Adriaan is terug in Rusland

Eerst en vooral mijn excuses dat ik mijn vorig verhaal nog niet heb afgerzerkt, en zeker omdat ik nu aan een nieuw reis verhaal ga beginnen.
Voor de ogenblik ben ik dus terug in Rusland, ik kan er nog steeds niet van over wat een bizar land het wel niet is.
De reis begon al redelijk dramatisch met dat ik 10 min voor ik naar de luchthaven vertrok ontdekte dat ik een verkeerde terugvlucht geboekt had, en die fout heeft mij dus meer dan 200eur gekost (dus veel op mijn reclame klikken ;-) ) De vlucht op zich viel nog mee, buiten het feit dat ik naast twee stinkende, wodka drinkende russen zat. Maar door de grote hoeveelheden wodka dat ze binnen speelde heb ik er niet veel last van gehad want ze lagen rap te ronken. Aangekomen in de vlieghaven, niet echt speciaal, nuja, aankomen in rusland is altijd speciaal, maar er is niet echt iets extra gebeurd dan de usual.
Met de taxi weer naar het trein station, dan heb ik staan aanschuiven voor een loket, maar daar kon ik niet betalen met visa, en ik had geen cash geld bij. Eventjes paniek want ik dacht dat ik mijn visa kwijt was, maar bleek toch van niet.
Ik ga dan naar een ander loket waar ze wel visa aanvaarden (vraag mij niet achter de logica, die is er niet, het blijft rusland he).
Ik wou dan eens in luxe reizen, dus ik vraag een tweede klas ticket. Nu moet ik eerst het trein systeem uitleggen, je hebt twee soorten wagons, eerste klasse en tweede/derde klasse wagons. Eerste klasse ziet er fijn uit, de andere wat minder, in de tweede/derde klasse wagon heb je een middenpad, links twee zetels(wat dus tweede klasse is) en rechts drie zetels(derde klasse) Maar voor mijn terugreis ga ik gewoon een eerste klasse tiket kopen, het kost toch maar 50 roeble meer.
Het hotel zelf is wel fijn, hier lopen dus mensen rond die engels spreken, ik was aangenaam verbaasd. Voor de mensen die nu de drang voelen om ook naar hier af te zakken, ik zit in hotel Lovech, te Ryazan.
De eerste twee dagen heb ik niet echt veel gedaan buiten wat naar de supermarkt gegaan, en bij cedrine samen zijn. Maar gisteren had ik dan eindelijk mijn passport terug, dus ik op ontdekkingstocht. Ik ben dan naar het fameuze kremlin gegaan, heel raar, en ik weet nog steeds niet wat de functie ervan is. Dan heb ik ook mijn stoute schoenen aangetrokken en ben ik naar het chemie lokaal gegaan waar cedrine soms les heeft. Wat een embargelijke toestand, ik heb er een paar fotos van getrokken in ware spy toestanden. En in de avond hadden we een pizza besteld, waar we meer dan twee uur op moesten wachten. Maar het was gezellig en aangemaan :-)
Nu ga ik door want mijn tijd is bijna op. Groetjes en tot de volgende keer.

Ik ben naar rusland gegaan

Ongeveer een maand geleden was ik tot de beslissing gekomen dat ik kerst wou vieren met het meisje dat ik graag zie, en dat is dus in Rusland. Voor diegene dat denken dat ik mijn vriendin "gevonden" via louche dating websites, je hebt het mis. Want het is Cedrine, mijn meisje uit Panama waar ik naartoe gegaan ben.
Een reis naar Rusland begint eigenlijk al een goede maand voor uw vertrek :p Op mijn verjaardag (26/11) kreeg ik als cadeau, sponsoring voor mijn vliegticket. Ik ben dan eerst zelf op zoek gegaan naar een hotel, maar dat was zowat onbegonnen werk, omdat voor een visum aanvraag het hotel erkend moet zijn door de russische overheid, en ik een stempel nodig heb van zo'n erkend hotel, ben ik dan maar rap op zoek gegaan naar een reisagendschap die mij daarbij kon helpen. De mensen van oranjetours in Putte hebben mij daarin zeer goed kunnen helpen, zij hebben mijn vlucht geboekt naar Moskou (Sheremetyevo) met aeroflot. Ze hebben ook mijn visum aanvraag ingedient, het eenigste dat ik nog moest doen was een ziekteverzekering aangaan, en betalen.
Op 23 december vertrok ik dus op de luchthaven van zaventem, eerst in vollepaniek vroeger moeten vertrekken bij ons thuis want ze hadden de vlucht een half uur vervroegd. Nu op de luchthaven bleek dat dat niet het geval was, maar bon.
De vlucht zelf verliep vlot, buiten dat de piloot onverstaanbaar was, deels omdat mijn russisch niet echt goed is, en deels omdat zijn engels ook niet was om over naar huis te schrijven.
Aangekomen op de luchthaven, begon het al, iedereen zijn bagage komt van de band behalve de mijne, maar gelukkig kwam mijn bagage van een band van een andere bestemming, geen vragen stellen dacht ik bij mezelf en ben dan maar richting douane gegaan.
Daar ben ik direct door mogen gaan, en dan zowat half bestormt geweest door "officiele" taxi chauffeurs, aanvankelijk loop ik die allemaal voorbij, maar een was ne aanhouder, gelukkig kon hij engels, en wou hij mij eerst een rit aansmeren voor 2500 roeble (70€) daar heb ik toch 1000 roeble vanaf gekregen, het kost veel, 42€, maar het was een rit van ong een uur, en er is geen georganisseerd openbaar vervoer vanuit die luchthaven.
Ik naar het Kazansky trein station, ik op zoek naar de eerste beste deur, kom ik daar aan een loket aan, bleek dat ik bij het metro gedeelte zat, ik weer naar boven, de normale ingang gevonden, dan heb ik tevergeefs een half uur op zoek geweest naar een loket, ik dan geprobeert in het engels bij een mevrouw van een e-ticket loket, gelukkig kon die mij helpen, uiteindelijk vind ik een deur op weg naar het loket (men moest dus langs het perron) tik ik daar op een politie agent zijne schouder want ik had mijne trein gevonden, ik toon met mijn boekje waar ik het loket kon vinden voor een ticket, wijst hem zo naar een andere deur, ondertussen komt er een andere werkneemster van de treinmaatschappij bij mij staan, en die dacht blijkbaar dat ik een rus was, geeft ze mij daar een uitleg in alle geuren en kleuren, nuja niet veel van verstaan. Uiteindelijk heb ik dan de loketten gevonden, ik vraag aan het eerste loket: "Ryazan?" wijst die zo dat ik verder moest gaan, want elk loket heeft zijn eigen bestemming. Ik dus naar het laatste loket (er zijn er meer dan 20) ik vraag daar aan iemand dat in de rij staat of die naar ryazan gaat, gelukkig kon die vrouw frans, dus wist ik dat ik naar het derde loket moest gaan, waarom die van het eerste loket geen teken kon doen om direct naar daar te gaan was mij ook een vraag. Ik sta daar aanteschuiven, komt er zo een vrouw achter mij staan, vraagt ze of ik naar ryazan ging(veronderstelde ik toch dat ze dat bedoelde) ik da (ja in het russisch) steekt die mij voorbij, maar nadat ze haar ticket had ging ze niet onmiddelijk weg, gelukkig maar, want omdat zij mij voorbij stak bleek dat een groen licht te zijn voor iedereen die achter mij stond, hup een of andere arrogante oma komt zo voor mij staan, maar dat was niet met die eerste vrouw gerekend, begint die daar ruzie te maken met die oma dat ik eerst moest gaan. Ale uiteindelijk had ik mijn ticket.

Maar het vervolg is voor de volgende keer...

Ik ben terug

This eindelijk zover, ik ben terug in belgie, het heeft me tot nu ongeveer geduurt om aan het uurverschil aan te passen, maar zal nog wel wat meer zijn om mij volledig aan te passen, het voelt toch allemaal maar raar aan, maar ik kan terug met mijn autoke rondbollen.
De donderdag van mijn aankomst zijn we met de familie en vrienden ribbekes gaan eten, man was ik content om eens deftig voedsel binnen te kunnen schrokken.
En voor de ogenblik werk ik als vakantiejobber. Dus veel tijd om te liggen nadenken heb ik ook niet, wat op zich geen slechte zaak is voor mij.

This bijna gedaan

Het is vandaag mijn laatste dag volledige dag in la pintada, morgen vertrek ik rond 12.00 naar panama stad, daar een laatste nacht doorbrengen met cedrine, en dan het vliegtuig op naar new york. Het is echt ongelooflijk, ik ben nog steeds het gevoel dat ik hier maar 3 maanden ben, en toch is er al een jaar gepasseerd. Wilt zeggen zeker dat ik een goede tijd had? En ik moet helemaal niet klagen! Het was een pracht jaar.
Eergisteren avond had ik ook mijn afscheidsfeestje georganiseerd door de lokale afdeling van afs. Nuja twas eerder een feestje voor mijn moeder en haar vriendinnen, want mijn vader was zat, en mijn moeder verbood me om hem alcohol te geven, nuja niet met zoveel woorden maar twas wel grappig. En ik moet zeggen, ik was redelijk geemocioneerd, zeker door de speech dat mijn moeder gaf, en ook wel een beetje van mijn vader. Ze willen vooral niet dat ik heb vergeet, maar dat zal niet moeilijk zijn, en ik heb altijd een plek in hun huis als ik wil langs komen kan dat altijd. This echt raar het gevoel dat ik met hen heb, nog geen jaar geleden waren dat complete vreemde voor mij, en nu beschouw ik ze zowat als mijn tweede ouders.
Ik herinner nog die eerste dagen dat ik zowat hulpeloos compleet suf door de jetlag en cultuur shock op het terras zat wat proberen aan te passen aan het klimaat.

Panama Kanaal

Gisteren is het mij dan eindelijk gelukt om naar het panama kanaal te gaan, het plan was om vroeg optestaan zodat ik rond 12.00 in panama zou aankomen, nadeel, om 12.00 was ik net ingestapt in de bus. Nuja, ik wou het kanaal en casco viejo gaan bekijken, het is dan alleen het kanaal geworden, casco viejo is voor ne andere dag.
Ik kwam aan op de terminal, en daar op zoek gegaan naar ne bus dat naar het kanaal rijdt, alleen zijn die er niet, dus ik dacht ik zal eens vragen hoeveel ne taxi kost, met dat de werkelijke afstand eigenlijk best meevalt wou ik het er eens op wagen, maarja, met dat het kanaal een toeristisch trekplijster is zien die mannen direct dollar tekens in hun ogen, en vragen ze van die zotte woekerprijzen, van 5 tot 7,5$ Dat kan niet veel blijken voor een europeaan, maar als je weet dat je voor ne dollar half panama stad kan doorkruisen weet je wel dat 5$ voor 4km veel te veel is. Dus ik dan ne bus gepakt naar 5 mayo, dat is ook een plek waar veel bussen staan, daar kon ik dan een bs pakken naar gamboa, die stopte langs het kanaal. Die bussen zijn wel typisch panamanees, dus ik al eenigste blanke in een overvolle bus.
Ik kom aan bij het kanaal, ale de ingang, en oppeens een stortbui van jewelste, dus een half uur liggen socializen met den portier, en derna naar het toeristisch centrum gegaan, normaal is de toegangsprijs voor ne buitenlander 8$, maar ik mijn stoute schoenen aan, en gezegd dat ik een inwoner ben van panama, dus dan moest ik maar 3$ betalen, ik toon mijn afs kaartje en dat was blijkbaar voldoende, en dan zag die madam dat ik een unif kaartje had, waardoor ik maar 2$ inkom moest betalen :d
Het kanaal zelf vind ik echt wel halucinant, 300meter lang 30 meter breed, en boten dat er juist inpassen, in de breedte kan het soms zijn dat er maar 40 cm vrij is, dus 20cm langs elke kant.
Met dat ik daar redelijk laat aankwam kon ik niet te lang blijven want het sloot om 5.00. Dan het geluk gehad om ne taxi gevonden te hebben dat mij voor 2,50$ naar de terminal wou brengen, maar het was nu niet bepaald een normale rit, want diene kerel had een redelijk uitgesproken mening over het kanaal, dus ik in debat met hem, met als conclusie: veel corupter dan panama is toch moeilijk :p

Der staan fotos op mijn foto pagina:
http://picasaweb.google.nl/adriaanmaes

Het is bijna gedaan

Eerst vooral mijn excuses voor de lange tijd dat je hebt moeten wachten op een nieuw bericht. Ik leef nog en heb voorlopig nog al mijn ledematen ;). Heb wel wat meegemaakt :p Heb onderandere een ontmoeting gehad met een glazen deur, resultaat: een paar mooie littekens op mijne arm. Maar geen echt permanente schade. Emotioneel is het wel zeer hectisch. Langs de ene kant vind ik het wel positief dat het bijna over is, terug wat belgie. Maar ik ga panama zo hard missen, om nog maar te zwijgen over mijn meisje.
Ik ben nu ook van plan om wat rond te reizen, ik ga de typische toeristische plekken eens gaan bezoeken, zoals het kanaal, casco viejo, panama vieja. Dus ge moogt u een reeks fotos verwachten. Verder heb ik eigenlijk niet veel te vermelden.
Ik zal wel proberen de laatste maand wat meer te posten.

Handig he, een noodnummer?

28 maart was het Peter zijn verjaardag. Dus Peter, Rob en ik naar playa rio mar, een surfersstrand met een hotel. Daar aangekomen wou Peter (en ik stiekem ook wel) een vuur hebben op het strand. Wij op zoek naar hout, maar Peter nam dat iets te letterlijk, hij begon een boom met een machette te lijf te gaan. Blijkbaar was het sap van die boom zwaar irritant voor de ogen en luchtwegen. Want nog geen 2 min later was het vandat, zijn ogen totaal geirriteerd. Ik adviseer hem om dat direct te gaan uitspoelen met water, maar thielp niet. Blijkbaar taste dat sap de bovenlaag aan van uw oogbol. Dus ik ga naar de hotel manager, zodat hij ne taxi kan bellen. Wij naar een plaatselijk hospitaal, stelde echt niet veel voor, spoelen ze daar zijn oog uit, en doen ze pijnstillers in de vorm van oogdruppeltjs op zijn ogen. We moesten dan pijnstillers kopen, en dat was hij klaar om weer naar het hotel te gaan. Maar al in de taxi op de terugweg begonnen die oogdruppeltjes hun werking te verliezen. Peter vroeg om de taxi dan uiteindelijk terug te bellen, want dat was geen houden, ik heb 10 min gewacht, in de hoop dat die pijnstillers zouden werken, maar dat had geen zin, dus wij terug naar het hospitaal. Die mensen zaten daar precies serieus met hun handen in hun haren, en ik had echt het gevoel dat die amper wisten wat die moesten doen. Dus ik geef Rob de opdracht om afs te bellen, op het noodnummer. In dr hoop dat Peter naar een prive hospitaal kon in Panama City. Maar dat bleek niet te werken, wij hebben dan elk mogelijk nummer van afs gebelt, niets werkte. Uiteindelijk belt Rob naar zijn belgische moeder, die geeft hem dan het belgisch afs noodnummer door, hij belt daar naar, een antwoordapparaat, maar 10 min later belde ze terug. Peter had zijn ouders in oostenrijk ook al verwittigd, en die hadden dan ook naar het afs nummer van oostenrijk gebelt.
De dokter geeft mij een voorschrift van nog druppeltjes, want die waren blijkbaar op. Dus ik naar de farmacie van het hospitaal, daar was dat niet in voorraad, dus ik met dezelfde taxi die ons de eerste keer naar het ziekenhuis bracht naar een 24 uren warenhuis waar een farmacie was. Eindelijk terug dan met die druppels, ze doen dat in zijn ogen (ondertussen hadden ze peter al zwaar plat gespoten met kalmeermiddelen en pijnstillers), en ze zeggen dat hem naar het hotel terug mag. Maar dat zag ik effe niet zitten, dus kvraag of hem niet in observatie kan, ik wou niet nog eens terug komen.
In Panama is er zo een systeem dat als iemand in observatie gaat, dat er een familie lid moet bijblijven voor te controleren dat alles goed gaat. Dus ik mij opgegeven, in de nacht heeft dan afs oostenrijk gebelt naar het hospitaal, waardoor de verzekering eindelijk inorde was. En om 8.00 belt Sandra (afs verantwoordelijke afs Panama tevens eigenaar van de gsm-noodnummer) met de mededeling dat ze de gsm niet gehoord had omdat ze aan het slapen was. Maar blijkbaar was ze meer geintresseerd in waarom Peter daar was, dan wat er gebeurt was en wat er verder moest gebeuren.
Zoals je wel al hebt kunnen lezen ben ik niet bepaald blij of lofsprekend over de afs organisatie in Panama. Maar uiteindelijk heeft Peter er geen blijvend letsel aan overgehouden, toch blijf ik er een wrang gevoel aan overhouden, stel dat het nog serieuser was...